ระบบ/เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย ของมนุษย์ต่างดาวที่เขากะลา

• ต้องขออภัยอย่างยิ่ง ที่ไ้ด้นำข้อความที่น่าหวั่นไหว มาให้รับทราบท่ามกลางสถานการณ์อุทกภัยที่ยังคงเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้
  

แต่ ในขณะวิกฤติ ผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลายย่อมไม่ละทิ้งโอกาสในการเรียนรู้ เพื่อให้เกิดสติ และใช้เป็นแนวทางในการพิจารณาถึงสิ่งที่กำลังประสบอยู่ตรงหน้า ว่าควรจะวางจิตอย่างไร หากมีหายนะภัยใหญ่ ๆ เกิดขึ้น

วันข้างหน้า จะเป็นเช่นไร ไม่มีใครสามารถบอกได้อย่างแน่นอน

ภัยพิบัติครั้งใหญ่ จะเกิดขึ้นเมื่อไร? มากน้อยแค่ไหน? ไม่มีใครบอกได้อย่างแน่นอน

อย่าไปรอ อย่าไปคาดหวัง อย่าไปหวาดกลัวถึงหายนะภัยในวันข้่างหน้า และอย่าประมาทว่า....เรายังมีเวลาอีกยาวนาน

เพราะเวลาที่ยังเหลืออยู่ในสภาวะของความสงบสุข ความร่มเย็นของธรรมชาติ จะยังมีอยู่มากน้อยแค่ไหน ไม่มีใครรู้เช่นกัน

แต่ วันนี้ ในท่ามกลางความวุ่นวายนานับประการ ควรให้โอกาสกับตัวเองในการที่จะสร้างความดี เพียรปฏิบัติธรรม เรียนรู้กฏธรรมชาติตามความเป็นจริง เข้าใจกลไกของจักรวาล เรียนรู้ และละการยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ห้า ละวางอัตตาตัวตน และเพียรปฏิบัติธรรมไม่ว่าจะเป็นในแนวทางใด ๆ ก็ตาม ที่จะปล่อยวางได้ ขอให้ทำเถิด

เพราะสิ่งนี้เท่านั้นที่จะติดตัวท่านไป และจะทำให้มีสติ เกิดปัญญา เมื่อเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ใด ๆ ก็ตาม

จะเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยท่านได้ในยามเกิดภัยพิบัติขึ้น

ภัย พิบัติไม่ว่าจะเกิดขึ้นในระดับไหนก็ตาม ย่อมสร้างความสูญเสีย ความเศร้าโศกเสียใจ และความทุกข์....จากการพลัดพรากจากของรักของชอบใจ ให้กับผู้ประสบภัยด้วยกันทั้งนั้น

ไม่มีใครอยากให้เกิด ไม่มีใครอยากสูญเสีย ไม่มีใครอยากให้เป็นเช่นนี้

เพียง แต่ว่า ไม่มีใครสามารถไปห้ามปรามธรรมชาติที่กำลังแปรปรวนเหล่านี้ได้ และยิ่งนับวัน สิ่งที่ไม่เคยคาดหมายก็ปรากฏให้เห็นมากขึ้นทุกขณะในความรุนแรงของธรรมชาติ ทั้งดิน น้ำ ลม ไฟ ซึ่งมิใช่เพียงแค่ประเทศใด ประเทศหนึ่งเท่านั้น

แต่ได้เกิดความแปรปรวนอย่างมากมายไปทั่วโลก ซึ่งก็กำลังเผชิญกับภัยทางธรรมชาติที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน

วันนี้ เราควรต้องตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลง และทวีความรุนแรงของธรรมชาติที่เพิ่มมากขึ้น มากขึ้น อย่างต่อเนื่อง

เพื่อที่จะได้เตรียมพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ

แต่มิได้มุ่งหมายให้ตื่นกลัวในพิบัติภัยทั้งหลายเหล่านั้น

หากพิบัติภัยไม่เกิด... นั่นเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่ทุกคนต้องการ

แต่ความประมาทที่คิดว่า...คงไม่เกิดอะไร? จะทำให้เมื่อเผชิญกับหายนะภัย จะตั้งสติไม่ได้และจะเกิดความทุกข์อย่างมากมายนั่นเอง

จึงควรเรียนรู้ และเข้าใจธรรมชาติตามความเป็นจริง รู้ที่มาที่ไป ว่าเหตุใดธรรมชาติจึงแปรปรวน

และใช้ธรรมะ...เป็นธรรมโอสถ เพื่อที่จะหล่อเลี้ยง และเยียวยาจิตใจ ยามเผชิญกับทุกข์ใด ๆ ก็ตาม

เพราะจะทำให้มีสติ และเกิดปัญญา และเผชิญหน้ากับทุกปัญหา ในทุกวิกฤตการณ์ด้วยความเข้าใจ

การเป็นผู้ให้...ก็จะทำได้อย่างเต็มกำลัง


เมื่อนั้นท่านก็จะคิดว่า

เราจะช่วยอะไร...ใครได้บ้าง

แทนที่จะเป็นผู้รอคอยว่า

ใครจะช่วยอะไร...เราได้บ้าง

ใน เมื่อความทุำกข์เกิดจากการยึดมั่นถือมั่น เห็นว่านั่นเป็นเรา นั่นเป็นของเรา เมื่อเกิดความสูญเสียสิ่งที่เป็นของของเรา ก็ย่อมมีความทุกข์เป็นธรรมดา

เพราะไปฝากใจไว้กับร่างกาย และทรัพย์สิน เมื่อมีการสูญเสีย มีการแปรปรวนไป จึงต้องเกิดความทุกข์มากมายนั่นเอง

คงต้องหันกลับมาถามตัวเองในวันนี้ว่า..... เราควรฝากทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับอะไรดี?

จึงจะปลอดภัย และไม่ทำให้เกิดความทุกข์ เมื่อต้องเผชิญกับความสูญเสียเหล่านั้น


กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)